Esvaplarım ütülü ## Babamız Bizi Sevmedi ## Cecom

Şu an bir distoni fırtınasının tam ortasındayım sayın okuyucular. Bu yazıyı bu halimle yazıp tamamlarsam dünya distoniyle mücadele şampiyonasında kendime altın manolya vericem. İçimden "bıktım aq" diye küfürle karışık isyan ederken bakın aklıma hangi müstesna şarkıcı ve şarkısı geldi, linke tıklar mısınız lütfen, por favor gençler, genç hissedenler, kime diyorum alooooo?!
Herkeş gibi o da nevi şahsına münhasır bir karakter ancak herkeşten farklı, eşsiz bir yorumcu Timur Selcuk söylüyor:
Bıktım dünyayı sırtımda taşımaktan
Hayatın yorgunuyum ben rahat vurgunuyum ben

http://youtu.be/lrBOEpXJhF8

Şarkıdaki karakter Timur Selçuk'un şımarık sevimli ya da sevimli şımarık söyleyiş tarzı gibi bazen sevimli geliyor insana, bazen de bir o kadar sevimsiz ve küstah, suratına "Demek girmedin bakkal kasaptan içeri, ayağına geldi ne istedinse ha, al sana 5 kardeş o halde" diye diye pat pat patlatmak geliyor insanın içinden. En azından benim geliyor. Bu arada küçük beyin anlayacağı şekilde sevimli şımarık tarzına uyumlu olarak tokat yerine çocuksu ve eğlenceli "beş kardeş" tabirini kullandım. Umarım farkettiniz. Ve akabinde kendi küçüklüğümü hatırladım sevgili keratalar; Baba The İktidar, "geliyo bak 5 kardeş" deyince 5 tane daha kardeş geliyo sanıp, saf ve şaşkın ifadelerle gülümsemeye çalışırken suratımda patlayan tokatın diğer adı olduğunu 5 kardeşin. Öyle ilk seferde de öğrenemedim üstelik öğrenmem için 3-4 kez daha yemem gerekti sevimli tontonlar gibi tahayyül ettiğim beş kardeşi.
Geçmişten kalan işte bu ve bunun gibi iktidar faaliyetleri yürüten Baba The Güç kareleri yüzünden belki Baba Zula'nın şu şarkısını pek sevdim:

Babamız bizi sevmedi
sevmedi sevmedi
Babamız bizi sevmedi
çirkiniz çirkiniz

Şimdi size çok çok mühim 2 şeyden sözetmek istiyorum; Baba Zula canlı sahne performansı ve canlı perfomans sırasında şarkılara çizerek eşlik eden yetenek abidesi Ceren Oykut. (Magazin haberi olarak şunu da ekleyeyim Ceren, Baba Zula'nın beyin takımından Murat Ertel'in bir zamanlar eşiydi).

https://www.facebook.com/video/video.php?v=2457981082786

Yukarıda linkini verdiğim video bu canlı performanslardan biri. 
Baba Zula'yla tanışmam şöyle oldu; takvimler 2005-2006 yıllarında salınırken günlerden perşembe, öylesine alelade bir perşembe hem de Doğan'la konuştuk. (Açtım parantez: O zamanlar 2miz de Maslak'ta çalışıyorduk. Öğle tatillerinde en sık yaptığımız aktivite eski Çarşı'nın ordaki Starbucks'ta buluşup  bir yandan etrafı keserken, öte yandan haftalık dedikoduları konuşmaktı. Sağa sola bakmaktan bir türlü odaklanamayan gözlerimize rağmen kulak, burun, boğazla sıkı takibindeydik birbirimizin ve anlattıklarımızın. Sıklıkla da tüm beden ve ruhla danalar gibi gülüyorduk başımızdan geçenlere. Kapadım parantez.) İşte o günlerin birinde, alelade bir perşembe Doğan dedi ki "Bu akşam Yaga'da Baba Zula var, ben geçen hafta gittim, süperdi, beraber gidelim bugün"

İşte Baba Zula'yla o gece tanıştım ve yeryüzünde böyle bişi görmedim. Bir Münire, bir Seyran, Bir Ceren, Bir Murat, Bir Brenna, bir Levent... ve dahası. Gözlerim faltaşı kadar açık, keza ağzım da, kalbim saniye 150 atarak izledim Baba Zula'yı. Hem o gece, hem de bir sürü başka başka gecelerde. Onları izlerken kendimi bu tarihi ana tanıklık ettiğim için hep çok şanslı hissettim. Ceren çizdi, ben de hayallare kapıldım gittim. Sahnedekiler, hem ben, hem yanımdaki, hem İstanbul büyüdük büyüdük, hulk'a dönüştük... Hayat bizi değil, biz hayatı sürükleyip götürdük...

Yazmayı düşündüğüm başka şeylerdi. Ama çarşıdaki hesap evdekini tutmadı.

Sonucu açıklıyorum: Distoni hala devam ediyor, altın manolya benim oldu. Abisi ne yetenekli insanlar var hayatta. Size veda ederken gene başka bir tapanzi insan Fatih Akın'ın yaranzi filmi İstanbul Hatırası: Köprüleri Geçmek filminin kapanış şarkısını gönderiyorum.

Baba Zula ekipcenek sabahlamış, güneşi karşılıyor, mekan İstanbul Boğazı, şarkı Cecom, söyleyen Brenna. İstanbul'dan ayrılmak üzere eşyalarını toplayıp Büyük Londra Oteli'nin önünde taksi bekleyen ise Alman müzisyen Alexander Hacke.

http://www.youtube.com/watch?v=bgfe_pynmqQ

EY SANAT İYİ Kİ VARSIN
EY İSTANBUL HALA AYAKTASIN

Ezguita laf aramızda sen de fena değilsin hani:)

Bir Zamanlar Olup Bitenler Devre Arası C Blok'ta

Ghost World (2001)

Evvelsi gün geçmişte bir hayli önem arzeden, bir hayli sevgi beslediğim, bir hayli yakın hissettiğim oysa şimdi hayatımda bir saniye bile yeri olmayan, ara ara kızgınlık ve kırgınlık arasında gidip geldiğim, yollarımızı ayırdığımız dost kavminden bir insana hiç hesapta yokken merhaba yazdım. Kırgınlık ve kızgınlık bir anda yok oldu. Yerlerine güzel anlar oturdu ve sevgi kelebekleri odaya doluştu. Hesapsız kitapsız karşılıklı söylenen birkaç cümle kafi geldi ama. Özlem geldiği gibi usulca gitti... Yaşlandığımın belirtisi olarak yorumladım bu iyilik ve özlem duygularının birkaç cümle ve dakikayla sınırlı kalmasını. Oysa ben gençken, baştan aşağı tutku ve sevgiye kesmişken dip dalıp denizin 20bin fersah altında basınçtan kafa göz yarmadan çıkmazdım o sulardan.

Tutku ve aşk sadece karşı cinsle sınırlı değil tabi ki. Kızların kankalığının da bazen değme aşk hikayelerinden farkı yok. Aynı sahiplenme beraberinde gelen aynı akıllara zarar kıskançlık. Ve cümle elaleme rezil olma pahasına sesi iyice tizleştirerek ve çatlatarak edilen kavgalar, akabinde küsmeler. Duble ihtiras. 

İşte evvelsi günden sonraki gün yani dün de mailboxımın tozlu raflarında gezinirken ahir zamanlarda başlayıp uzun uzun yıllar süren, 88 kere küsüp 98 kere barıştığımız, 89.da bu kez ebediyete kadar küstüğümüz canım canım kız dostlarımdan birine Buenos Aires'ten attığım mail çıktı karşıma. "Ben de seni çok özlüyorum"la başlayıp "Seni seviyorum"la biten. Maili görüp okumamla can dostuma göndermem yine bir anda oldu. Düşünülmeden yapılan motor hareketler gibi, refleks gibi misal.

2 dakika sonra cevap geldi: "Passionate love affair'di bizimkisi mübarek, benim de arada karşıma birşeyler çıkıyor ya da gözümün önünden geçiyor".

30'lara merdiven dayıyor olsaydım misal bu lafın üstüne Amsterdam'a gider, herşeyden önemlisi sevgi der, kanayan yerleri batticonla silip flasterle bantlayıp, ilişkimizi onarmış olmanın dayanılmaz hafifliği içinde gülümseyen bir yüzle dönerdim evime...

Oysa şimdi bu kadarı kafi geldi. Dip dalacak bir durum yok. Yaşandı bitti bol inişli çıkışlı, bol saygılı, sevgili, kaygılı. Ama bak 2si de duruyor bende, yerli yerinde. Zaman geçti. Götürdü kötü hisleri beraberinde. Şimdi dünya kupası başladı. Önümüzdeki maçlara bakmalı. Hem bu, Güneyto'nun ilk dünya kupası!

40 metrekare Almanya*

Saçlar bildiğin Star Wars Padme Amidala, yıkılıyo!!!

Bu yazıyı Alamancı, güzel mi güzel, çekici mi çekici, (Cesaretli mi? Bence evet) aplamızla açıyorum sevgili müzik dostları. Karşınızda Sultana! Ve en bombastik şarkısı geliyor: Kuşu Kalkmaz:)

http://www.youtube.com/watch?v=-SlYgHXU8Ks

Bi zavallı hatçe düşmüş bi kere 

Çalışır pavyonda küsmüş feleğe
Açmış kalçasını tef-tef çalar
Sallar çalkalar her gece
Sulanır hergele salyası akar
Döndü'ya kalkmayanı hatçe'ye kalkar
Hergeleye baksanıza hergeleye
Maskesi düşmüş dönmüş keleğe
Koca eşek hergele sen nereye
Böyle telaşlı telaşlı acelece
Çıkınca işinden her gece
Koş koş meyhaneye
Kerhaneye hoş hoş
Sonra (niye) gelir evine boş boş
Döndü'ye gelince (hikaye)
Bekler onu evinde her gece
Hazır akşam sofrası
Çorbası salatası
Ağızlara layık kadınbudu köfte
Bekler de bekler
Sevgili herifi nerde
Bilmez ki meyhane de kafayı çekmiş
Şarhoş o! mayhoş o!
Yedirmiş hatçeye
Para yok cebinde
Yazık döndü laf edemez katlanır
Yoksa yer tokat tekme kapaklanır
Sabreyle işine hayır gelsin
Derler ya başına
İki çocukla döndü n'apsa boşuna
Herşey başta hoş ama
Piçi çıktı sonunda
Günah yapanın boynuna

Evet bu aralar her yazımda muhabbetin bir yerini belden aşağıya postalıyorum.

Bu Sultana önemli bir sosyo-ekonomik, psiko-sosyal vs disiplinler arası mevzuyu başarılı sözleri ve bestesi olan bir şarkıya dönüştürürken ucuz ve basit bir eylem içinde değildi herhalde. Hafifmeşrep de değildi Çerkez kızı. Kaldı ki olabilirdi de. Toplumsal normların dışında olanları ahlaksız olarak nitelendirmek ya da öyle olduklarını ima etmek, "Hadi şimdilik yırttın ama bir daha benzer bir davranışını görürsem çok pis kategorize ederim bak" gibi aba altından hatta doğrudan sopa göstermek... Yürürlükten kaldırmak istediğimiz davranış biçimlerine birkaç örnek.
Şarkının sözlerini Google'da aratırken bir de ne göreyim "asi, aykırı" Sultana da yenik düşmüş Müge Anlı- Esra Ceyhan Kadınları Pasifize Etme Derneği’nin baskısına:

"Cosmopolitan: Sizce Türkiye'de müziğiniz ve tarzınız nasıl algılanıyor?

Geçen gün ben de 'İnsanlar benim hakkımda ne düşünüyor?' dedim kendi kendime. 'Kuşu Kalkmaz' diye bir şarkıyla tanınmışım. O şarkı bile tamamen yanlış anlaşıldı. Son birkaç yıldır İstanbul'dayım ya, şimdi olsa böyle bir şarkıyı yapamazdım. Şarkı ilk çıktığında insanlar, 'Aklını mı kaçırdın, deli misin, böyle bir şarkı nasıl yaptın?' diyordu. O zamanlar onları ve bu sözleri anlayamamıştım ama şimdi ne demek istediklerini çok iyi görüyorum. Çünkü buradaki kafa yapısı çok farklı, benim bakış açım farklıydı. Küçüklükten beri hep burada yaşasaydım böyle bir şarkıyı hiç yapamazdım diye düşünüyorum. Çünkü kafada küçüklükten itibaren kalıplar oluşuyor. Bunu şimdi anladım. Sonuçta hip hop'ta dürüstlük çok önemli. Oysa ki gerçekte insan, toplum içinde ne kadar ikiyüzlü davranırsa o kadar iyi oluyor. Bizim önce dürüstlüğe alışmamız lazım." 

Neden biz toplum topalak olarak geri, güdük hatta hödük kaldık? Atalarımız kımız içmekten gen yapımızı mı bozdular? At üstünde bir o yana bir bu yana seğirtmekten kafaları Sponge Bob ve hatta Patrick'e mi bağladılar? Bir Macarlar bir Finler yırttı da biz Törökler (Török Macarca Türk demek) neden hala annemizin margarinini kullanıyoruz? Kımız içip at biniyoruz?

(*)1986 yapımı Tevfik Başer filmi

Bir Konuşursam Çok Kişinin Başı Yanar!

Dün uzun aradan sonra ilk kez ofise gittim. Franz Kafka'nın Şato'sunda tasvir edilen türden bir boğulma hissi veren 27 adet futbol sahası büyüklüğündeki binaya girer girmez "Honey, I am home" diye bağırdım. Bu yırtık ve sevimli şımarık ofise sesleniş cümlesini anksiyete nöronları hiç kaale almadılar; bir süredir damardan daldıkları kah clubber kah yerli kabile üyesi misali boogie boogie danslarını hiç istiflerini bozmadan sürdürdüler. İnsan iki rahatlar, iki "kutumdan aşşa kasımpaşa" der, milleti sallar. Kutu demişken burada ufacık bir parantez açarak bazılarına göre iyice seviyeyi düşürme pahasına, bendenize göre ise dilimizi, dünyamızı zenginleştirme adına kadın cinsel bölgesine verilen isimler arasında bir tanesine çok güldüğümü söylemek istiyorum. Ekseriyetle ağdacıların cümle içinde kullandığı "Paket var mı abla?" ifadesinde yer alan paket sözcüğü. Paket ne ya?
Aslında gerçekleri biraz çarpıttım. Olay şu şekilde gelişti; bendeniz Ezguita from the block ofise gitmek üzere giyindi kuşandı ve taksi yerine dolmuşa binmeye karar verdi. Evinden e5'e kadar yürüdü ve dolmuşa bindi. Ofis mahaline gelip de dolmuştan inince 1 km kadar yolu cat walk tadında yürüdü. Ve binaya girip de turnikelerden geçince bir anda kal geldi, saçmaladı gene saçmaladı. Kim kime dum duma aslında. Sosyofobik durumlarda kim kime dum duma diyerek Yıldız Tilbe dansı yapsam? Ne dersiniz? Bence mantıklı.
Yazıya dün gece başlamıştım ve ipadte bir sürü yazdıktan sonra çay demlemeye gittim geldim, bi de ne göreyim? Tüm yazdıklarım uçmuş. Acayip canım sıkıldı, aklımda kalanları yazayım dedim, ilki gibi olmadı.
Nerden, nasıl geldim bilmiyorum ama mutfağa gitmeden hemen önce Lady Diana olduğumu iddia ediyordum. Meğerse ben Prenses Lady Diana'ymışım. Paparazzilerin tüm özel hayatımı didikleyerek ifşa etmesi, özel diye bir mefhumun kalmayışı ve içine düştüğüm aristokratik yaşamın getirdiği ciddiyet, kasım kasım kasma, sahtelik, bi rahat olamama, çağrı merkezi çalışanları gibi yazılı metinler dahilinde konuşma... Tüm bunlar beni o hayattan bezdirdi ve kurmaca bir trafik kazasıyla hesapta Diana hakkın rahmetine kavuştu. Oysa gerçekte Diana ölmedi, bir dizi estetik operasyon geçirdim ve Ezguita oldum. Kraliçe Elizabeth'ten uzak, bu kentte, bu mahallede, bu koordinatlarda mutluyum.

Sek Sek ve Serbest Psikanalitik Çağrışımlar

Etekleri zil çalmak, kalbi pır pır etmek, yüreği ağzından fırlayacakmış gibi atmak, yerinde duramamak, eli ayağı titremek... Acaba buradaki gizli özne ben olabilir miyim? Ya da bu programda yerleştirilen ürün sakın ben olmayayım? Ya da ürün bana yerleştirilmesin? Saf saf toplantı odasındaki koltukta oturan ben meğerse anksiyete için üretilen bir bileklik, bir küpe, bir yüzük içine gizlice yerleştirilen minnak bir çipi taşıyormuşum. Bilim insanları ya da ürün geliştirmeciler odadaki gizli kameralardan şu an adeta boogie'nin dibine vurduğum bu tuhaf vücut hareketlerini saniye saniye izleyerek bu çipiçip sakızın hiç mi hiç işe yaramadığını, ürünün programa değil çöpe yerleştirilmesi gerektiğini çoktan üretici firmanın müdürlerine iletmiş olmalılar. Bir başka önemli nokta ise çipiçip böcüğün yerleştirildiği bileklik, küpe, kolye ya da yüzüğün bizzat özbeöz validem Meryem Tintobrass tarafından halkevlerinin ev kadınlarını sinir krizinin eşiğinden döndüren, ulvi kurslarında el emeği göz nuru bir çabayla üretildiği. Yani annemin benim iznim olmadan sinsice kobay olarak kullanılmamdan haberi var. Zaten ona yıllar öncesinden güvenmemeliydim. İlk şüphemi çeken olay Alfred Hitchcock'un yönettiği Sapık adlı filmi izledikten birkaç gün sonra banyoda duş alırken perdenin arkasında elinde bıçakla nefesini tutmuş beklerkenki halini küvetin içindeki patlayan boruları kaplayan aliminyum folyoya düşen yansımasından farkedişim oldu. O zamanlar kafam doğuştan xanaxlı, hiç istifimi bozmadan, durduğum şekilde durmaya devam etmem onun cesaretini kırdı ve sessizce uzaklaştı.
Bir diğer korkumun ruhumu kemirdiği olayı da Kubrick'in tüm zamanların korkunç ötesi filmi Shining'i izledikten sonra yaşadım. Korku kabarcıkları tüm hücrelerimi doldurunca beni rahatlaması beklentisiyle anneme birlikte uyumayı teklif ettim. Çift kişilik yatağa uzanır uzanmaz, yastığa daha başı değmeden uykuya daldı annem ve sabaha kadar Shelley Duvall'la İngilizce konuştu. Uyandığında yine ingilizcenin esamesini okuyamıyordu.
Peki bu zırvalıklar, bu absürdlükler nereden geldi, üşüştü beynime, "yazınsal kariyerime"?
Tek suçlu Selçuk Aydemir Hakim Bey! Bir insan bu kadar komik hikayeler bulur, metinler, diyaloglar yazar, bir de oyuncu kadrosu kurar, herkeş de bu kadar döktürür mü? Takeshi Kitano'nun (bir Kukijiro'nun Yazı olsun, bir Zatoichi olsun) filmlerinde rastlağımız türden böylesi bir naiflik, böylesi bir absürdlük gelsin İstanbul'da br tv dizisine konuşlansın. Bir de ustaca kurgulansın. Hayretler içindeyim Sayın Aydemir. Bir de idolüm Lady Gaga'ydı ya, şimdi bi idol daha eklendi: Seda Bakan hastayım sana. Gündüz Seda olmalıyım gece Gaga.

İrade, Kanlı Mayıs, Bulutsuzluk Özlemi ve Ben Zerresi

Nuri Bilge Ceylan (1999)

Eveettttt performans düşüklüğü, inanç eksikliği, sağduyu kıtlığı ve yükselen amortisman oranları ile buhranlı geçen sevgili mayıs ayının son saatlerinde sizlere 3-5 kelam edesim var. Konumuz irade. İrade sözcüğünün sözlük anlamı "Bir şeyi yapıp yapmamaya karar verme gücü, istenç"miş. Bugünlerde neden yapmam gerekenlerin bazısını ahanda 2 yıldır yapmama sebeplerimi düşünüyorum.

Deniz Seki'nin hapishaneden çıkmış haline benzedim misal. Bunun esas sorumlusu Ativan İdman Yurdu ve Pramipeksola Köy Hizmetleri'nde forma giyen sporcuların vücutlarında yaşayan küdamlar (Can Barslan'ın Terelelli Pictures serisinde çizdiği küçük adamlar). Bu eşşoğlu 5 kulak veletler, sporcular top sektirirken gizliden gizliye kaslı bedenime konuşlandılar. Yağ oranımı artırarak psikolojimi ve fiziksel çekiciliğimi bozmak üzere ekseriyetle gece 12'den sonra midemi küçük tırmıklarla kazıyarak kafamı pilav tenceresinin içine gömmeme neden oldular. Zaiyat bir gıdıkla atlatılsaydı keşke. Bu saldırıya hepi topu 2 hafta karşı gelebiliyorum misal. Altın yaldızlı irade makamı cüzi miktarda varlığını gösteriyor. Beden kitle endeksi giderek geçer notun altına iniyor. Söz bu kez bütünlemelerde psikanlizde balık etli kadın sendromu olarak geçen bu dersten geçmeyi başarıcam. İrade deil mi? Al bak dükkan senin.

Cüzi  miktarda irade gösterdiğim bir diğer mevzu ise yapmamak için kime inat, iki kanat ayak dirediğim lö meditasyon harekatı. Bi Kill Bill'deki Kungfucu Gelin Uma Thurman olamadım; yanarım yanarım buna yanarım. Oysa Quentinciğim Uma Guma'dan önce bana teklif etmişti bu rolü. Çekimin ilk günü teyzemin altın günüyle çakışmış, pasta börek dururken hattori hanzo da kim ola? diyerek bozmuştum Quentincan'ı. Ama olgun çocuktur. Her hafta mutlaka arar, halimi hatrımı sorar. Sırf o sevimli çam yarması üzülmesin diye lö meditasyon sertifikamı bu çeyrekte alıcam mutlaka. İrade deil mi? Denizde kum, bende irade!

Peki ya satacağım kıyafetlerin fotoğraflarını ne zaman çekeceğim, çekeceğiz, çekecekler?

Peki şu İngiltere vizesinin başvurusunu yapmak için neyi bekliyorum?

Cevap verir misin anne?

Kapıda adımı da sorma.

Aşırı çok sevdiğim Ahmet Kaya'yı şakacıktan anarak Bulutsuzluk Özlemi'yle Mayıs ayını kapatıyorum. Kanlı 2014 Mayıs'ının bilançosu bir hayli yüksek...

Üretmeliyim 

Üretmeliyim 

Üretmeliyim

Üretmeliyim 

Üretmeliyim 

Üretmeliyim. 

Beynim zonkluyor 

Beynim zonkluyor. 

Olayların akışı 

Olayların akışı, 

Beni takmıyor.

24 saat

Pazartesi, 12:22 

Sevgili sevgi pıtırcıkları,
Mayıs ayını sallamasyon geçirdim. Çünkü Mayıs ayı beni salladı, hem de öyle böyle değil. Bedenim kıyafetlerimin içinden usulca süzüldü. Kıyafetler tüy misali havada uçuşurken külçe gibi yere çakıldı beden.
İzmir'de bir otel odasında yazıyorum. Sabah saatleri, demektir ki distoni vakti. Bazen diyorum ki her sabah değil de haftada bir, bilemedin iki olsaydı bu illet. Ama bu mevzuda pazarlığa yer yok. Yazgı! Olan olmuş bir kere! Ya da biz yine ağzımızı bozalım; "Yenilmiş kestanenin davası olmaz!" diyelim. Hoş; ne desek boş. Ve bugünlerde çenemi kapasam iyi olacak. Uzun zamandır sessizlik yemini etmek ihtiyacı hissetmemiştim... Hafiften zıçtım pıtır kardeşlerim.
An itibariyle;
Bendeniz Ezguita fuarı gören otellerin birinde 11. kattaki bir odada yatakta uzanmış, bu yazıyı teknik zorluklarla boğuşarak yazmaya çalışıyorum.
Kaardi Tayland'a uçuyor Mrs. Akan'la. Balayına.
Yandan bir bebeğin ağlama sesleri geliyor.
Ömerto nostaljik bir gezi planı yaptı; Buca'da okuduğu fakülteyi geziyor.
...

Salı, 01:21

An itibariyle nerede miyiz?
Bursa yakınlarında bir benzin istasyonunda. Aile reisi aşırı yorgunluğa dayanamadı, horul horul uyumakta.
Can'la yazıştık; Justin Timbırlent konseri olağanüstü güzelmiş. Şu tezatlığa bak; Canko'nun 2 metre ötesinde dünyanın en zeksi karşı cins elemanlarından biri dans ederken, ben şehirlerarası otoyolda ekseriyetle benzin istasyonları halay grubuyla rastlaşmaktayım.
...

Salı, 10:57

Evdeyim kuzucuklar. Jetlag oldum. Zombiye bağladım uykusuzluk ve yorgunluk yüzünden. Aslında uykusuzluk ve yorgunluk en önemsizi. İşte mayıs ayı boyunca neden yazamadım sorusunun cevapları ana başlıklar olarak:

-İş durumumdaki belirsizliğin tırlatma noktasına gelmesi
-Evlilik zor işmiş arkadaş
-İlaçların kaş yaparken göz çıkaran yan etkileri
-Memleketimden insan manzaraları, sözün bittiği yer: Soma

Ve işte mutluluk gözyaşlarına, ses titremelerine sebep olan güpgüzel bir haber:

NBC Altın Palmiye'yi kazandı! Bilge, sessiz attın adımlarını, kaç metre olursa olsun dip daldın. Derinlere nüfuz ettin. Buenos Aires'te San Telmo'da bir barda yıllar evvel hasbelkader sohbete koyulduğum bir adam "Uzak" diyordu bana, "Nuri Bilge Ceylan'ın en sevdiğim filmi." Şimdi Türkiye sineması daha yakın, başka dillere, başka topraklara senin sayende. İyi ki varsın! Auteur oldun, farkında mısın sevgili Bilge?

Başta görüntü yönetmeni Gökhan Tiryaki olmak üzere tüm ekibe sarılmak istiyorum.

Hayat sizlerle güzel!

Otobüs Geldi Durakta Durdu Bibip

Sevgili kızarmış yeşil domatesler*, 
Dün kapitalist sistemin tüketimi artırarak paraları cukkalamak üzere uydurduğu sahte sevgi kelebeği günlerinden biriydi. Böylesi günlerin en büyük çıkmazı şudur; hayır bilmesine bilirsin günün anlam ve önemi zinhar sahtedir, niyetler kötüdür ama yine de içinden çatlak sesli bir arı vız vız kulağına fısıldar "Ufacık da olsa bir hediye alır insan, ben olsam alırdım. Bakalım alacak mı?". 
Ben şahsen bu sefer anneme ve kayınvalideme peşin peşin söyledim; "Aile bütçemizin gelir ve gider kalemlerindeki farkın (gider-gelir < 0) sıfırın bir hayli altında olması sebebiyle bu yıl sizlere hediye alamıyorum malesef" dedim. Şerefnur "Olur mu öyle şey? Ben hediyemi isterim" diye bağırdı, ardından hıçkırıklara boğuldu. Uzunca bir süredir kaş göz işareti yapmaktan bir türlü dur durak bilmeyen Meryemnur ise bu cüretimi eşik değerin bir hayli üstünde bulmuş olmalı ki kaş, göz, gerisi söz hareketleri kafi gelmedi ve ayağındaki terliklerden bir tanesini bana doğru fırlattı. Allahtan Güneyto yoktu, bu şenlikli protesto eylemine şahitlik etmemiş oldu.
Peki Güneyto hangi alemdeydi? Burası gerçekten inkredible, bombastik bir mevzu. 
Daha önceki yazılarımın birinde Güneyto'nun bebekliğinden beri ezan sesi duyduğunda "ı ı" sesleri çıkararak ve işaret parmağıyla dışarısını göstererek meditatif bir moda geçmek suretiyle ezan sesine birtakım duyarlılıklar beslemeye başladığının müjdesini vermiştim. Derken gerek Şerefnur ve Gülnur kardeşlerin müstesna destekleri gerek Güneyto'nun içten gelen merakı birleşti ve Güneyto cami ya da minare gördüğünde havada üçlü saltolar atmaya başladı. Böylesi bir sevgi, böylesi bir arzunun şu karanlık nesnesi. Bu ilgi neticesinde çeşitli aile fertleri Güneyto'yu evlerinin yakınlarındaki camilere götürmeye başladılar. Bendeniz gözle görmüş, bizzat şahit olmuş değilim, anlatılanları aktarıyorum. Görenler der ki Güneyto kafası camiden içeri girer girmez bir ışık hüzmesi vurmaktaymış üzerine. Öyle kuvvetliymiş ki ışık hüzmesi, caminin girişinde 1 tl'ye kiralanan güneş gözlükleri tezgahı koyulmuş bir süre önce. Artık ben bilemem. Bana anlatılanları söylüyorum.
Ama ben bizzat şuna şahit oldum; Güneyto şapşisi bir süredir Sıracevizler'deki evimizin kapı komşusu Ermeni Kilisesi Papazı'nın biz Anadolu yakasına taşınırken bana hediye ettiği İncil'le dolaşıyor evin içinde. Bulduğu her şeyi ama her şeyi imha etmeye kodlanmış bu R2D2 ailesinin son sürüm robotu katiyen İncil'e zarar vermiyor. İmam, hafız, rahip, peder, papaz, piskopos falan mı olacak acaba? Ben onu hiphopçu olsun diye doğurmuştum oysa. Allahım sen büyüksün biz küçük. Olsun o yine de benim oğlum, dermişim. Dedim mi? Demedim.

(*)1991 yapımı (vay be Seda'nın doğduğu yıl), Kathy Bates'in başrolünü oynadığı filmin adı.

Bombastik Ruh Halleri, Bombastik Ortamlar

Bugünlerde ruh halleri yanarlı dönerli. Bir bakmışsın "Oynatmaya az kaldı doktorum nerde" model, bir bakmışsın İsmail Yk'nın bomba bombası. 

Burada parantez açarak size Shaggy model moddan, yaşam biçiminden, ruh ve beden hallerinden söz etmek istiyorum. Şöyle ki Shaggy adlı yarı Amerikalı yarı Jamaicalı hibrit şarkıcının şarkı söyleyiş tarzından, kliplerinden aparttığım bir model bu. Bir ekol aynı zamanda.

Çıkışı Mr. Boombastic şarkısıyla oldu. Övünmek gibi olmasın ama "bombastik" sözcüğünü bu şarkı sayesinde günlük kullanıma sokan kişi benim evet ben ben ben. Patentini de aldım. Gene birinci benim, kahretsin.

Shaggy, şarkıları aheste aheste söyler; sanki uykudan yeni uyanmış gerinmekte, esnemektedir. Sesi travesti sesine kayar hafiften. Hareketler de sesin kullanılış biçimiyle uyumludur. Aheste aheste. Yetişecek, kovalayacak, kazınacak bir mevzu yok. Bir Esenler - Uzunçayır metrobüs güzergahının tam zıttı bir atmosfer. Ahanda "yavrular" salınmakta, sallamaktadır elmaları, kavunları. Zeks, dıraks en rakınrol diye tabir ettiğimiz, affınıza sığınarak argoda bir yeri bir yerine denk olarak ifade edilen bir yaşam biçimi. Alt metinlerde de şunları seziyorum "Anacım ben unumu eledim, eleğimi astım, Mr. Poseidon gibi uzandım, hedonizmin doruklarındayım." Bombastik ha?

İşte Afyon kaymağıyla beslenen bu arkadaşların düşük enerji ve modu yükselten şarkılarından birkaçını playliste koyuyor ve hepinizi piste davet ediyorum. Aman dikkat, basketbol topu büyüklüğüne erişmiş göz bebeklerinizi gecenin kör vakti güneş gözlüklerinizle gizlemeyi unutmayın diyorum.

Bugünün sloganı: EY MÜZİK İYİ Kİ VARSIN! ALLAH SENİ BULANDAN RAZI OLSUN!

Önce Shaggy'den Mr. Boombastic ve Hey Sexy Lady: 

http://www.dailymotion.com/video/xhwj4_shaggy-mr-boombastic_music

http://www.izlesene.com/video/shaggy-hey-sexy-lady/24693

Akabinde İsmail YK ve Bomba Bomba:

http://www.izlesene.com/video/ismailyk-bomba-bomba/16701

Ve türün en son örneği bence 10 numara Mr. Saik ve Saca la Rakataka:

http://www.dailymotion.com/video/x1ln9gn_mr-saik-saca-la-rakataka-video-oficial-hd_music

Parantez yazının ta kendisi oldu. Mevzu cuma akşamına uydu. Çocuklar uyudu. Gençler metronun yolunu, ruhu genç kalanlar taksi tuttu. En cool mekanda buluşuldu!

Kafiye olsun diye gıda firmalarının Ramazan ayı reklamları gibi bitirdim yazıyı o oldu.

Yakışıyor mu güneş gözlüklerime?

Akıl Üşümesi... Kötülük Melekleri Üşüşmesi...

Bir süredir yazmaya niyetleniyorum. Ama niyet olarak kalıyor daha ziyade. Birkaç sefer başladım da hatta. Ama çıkmadı sözcükler. Zorlamadım. Kendi hallerine bıraktım. Üstlerine gittikçe inada bindiriyorlar. Alayı oğlak burcu. Ömer kafasıyla Güney kafası gibi. Önüm arkam sağım solum keçi dolu. 
Odaklanma sorunum var. "Ezguita, engelliler 2'ye ayrılır: aktif engelliler, pasif engelliler." diye başlayan bir cümleyi duyduğumdan beri... Akabinde asgari ücret karşılığında pasif engelli statüsüne geçme teklifi alalı beri... Bu teklif gafil avlandığınız bir anınızda aklınıza geldi diyelim ki 2 dakika da durup düşünmediniz mi? Düşünmediniz demek ki bunu bir seçenek olarak sunabildiniz. Ve hatta ar noktasını da geçtiniz ve şunu eklediniz "Aslında bu kadro da dolu". Kafanız mı güzel arkadaşlar? Ben de Polyanna'yım ya, şu tepkiyi vermeliyim paralel evrende geçen bu kurguda: Hey yaşasın! Kadro dolu olmasına rağmen benim için yer açtılar! Neden bunu haftasonu partisiyle kutlamıyoruz? Isabella, Carolina, Eduardo, Alejandro, Ayşe, Fatma, Ali, Veli bu cuma bana sunulan bu bombastik teklifi ve Münür'ün yeni motosikletini kutluyoruz. Katılım serbest.
Konu pek datsız. Sası sası... 
An itibariyle günlerden pazar. Hava kapalı, bazı bazı yağışlı. Aralanmış pimapenlerden içeri süzülen yağmurun tortusu bastırmaya yetmiyor tüm odaları saran kesif bir banyo ve ütü kokusunu... 
Ben bu satırları yazarken yanı başımdaki konsola tünemiş, babasının kaligrafi ustası titizliğiyle yaptığı dvd arşivinin bileşenlerini demonte eden Güney kafası durmaksızın ve ritmik olarak "ı ı ı" sesleri çkarıyordu. Bu ses bende hipnoz etkisi yaratmış olmalı ki "Günlerden pazar" der demez kendimi henüz kombiler evlere girmemişken odun, kömürle yakılan termosifonlar zamanında buldum. Çocukluğuma gittiğimde içimde bir Charles Dickens, bir John Steinbeck yeşermekteymiş meğerse. Sonra bir Asia Argento, bir Winona Ryder asiliği baş gösterdi ve kesif ütü kokusu modernize, post modernize oldu... Ruhum şimdilerde Lady Gaga'da durdu...
...
Pasiflik benim ne genimde ne tohumumda ne oramda ne buramda.